Heel wat jaren jaar geleden werden er ongeveer 27 veulentjes geboren. Dit jaar waren echter de veulentjes anders dan andere jaren. Zelfs nu weten we niet waardoor het veroorzaakt werd.

1998 leek een heel normaal jaar qua veulentjes. Alles verliep goed, maar toch was er iets anders met de veulentjes als andere jaren. Ieder veulentje had namelijk een gereedschapsvorm als bles. Allerlei verschillende voorwerpen zoals: sikkels, hamers, bahco’s, waterpomptangen, boutjes, enz. Niemand van het bedrijf snapte er wat van omdat, de veulentjes in ieder geval van 3 verschillende hengsten kwamen, en de merries geen van allen zelfde stamboom hadden.

————

Bij paarden komt het zelden voor dat ze drachtig zijn van een tweeling. (even googlen en de kans blijkt 1,5 % te zijn) Het fjordenpaard bewijst dat dit inderdaad zelfden voorkomt. In al die jaren dat Henk al paarden fokt is het namelijk slechts één keer voorgekomen dat een merrie drachtig was van twee veulens. Helaas is de kans op een goede geboorte van een tweeling bij paarden slechts 0,5%. En ook de tweeling bij het Fjordenpaard stierf al voor de geboorte in de merrie haar buik.

Ook is er eenmaal in de historie van het fjordenpaard een ezelmerrie drachtig geweest van een tweeling. (de kans voor een ezel op een tweeling is iets groter dan 1,5 %) De ene stierf echter te vroeg en na 9 maanden heeft de baarmoeder beide veulens afgestoten en werd het levende ezelveulen dus veel te vroeg geboren. Hij stierf snel na de geboorte.

(Je kan meer lezen over tweelingdracht bij paarden op http://www.bokt.nl/wiki/Tweelingdracht)

————

Ik denk dat de meeste mensen Henk zien als een stoere, koelbloedige man wie het allemaal niet zoveel kan schelen. Hij verkoopt zijn paarden zonder moeite, alsof hij zich niet echt aan ze hecht. Maar wist je dat die man wel eens veulens verkocht had, en ze vervolgens weer terug kocht? ‘Hij zou ze aan de slager verkopen en dat vond ik zo zielig. Daar fok ik ze toch niet voor?!’

En dat hij ook eens 2 enters had verkocht en tegen de man zei toen hij hier was: ‘Ik hou ze nog wel even hier, tot jullie geen droes meer hebben.’ hij vond het zielig voor de veulens als ze ook droes zouden krijgen.

En als laatste voorbeeld vind hij het heel erg vond toen een oud paard wat hier zijn hele leven was geweest weg moest, omdat hij niet meer goed kan lopen. Hij zou het dier haast nog houden maar dat kon gewoon, ze kon niet in een kudde. Dit bewijst toch maar weer dat zelfs Henk af en toe geen afscheid kan nemen van z’n beestjes en dat hij wel degelijk een band op bouwt met zijn paarden!

————

Heel wat jaren geleden was er op het fjordenpaard een schimmelmerrie met een rare eigenschap. Ze was zo verzot op veulentjes dat ze, ook als ze zelf niet eens drachtig was, andermans pasgeboren veulentjes afpakte. Ze deed dit binnen een paar uur na de geboorte van het veulentje, op het moment dat de moedermerrie nog moe was van de bevalling en het veulentje nog verward was van de bevalling en zijn echte moeder nog niet wist te herkennen. De schimmelmerrie was altijd heel fanatiek als ze een veulentje zag die ze wilde hebben. Ze ging dan constant om het veulentje heen draaien en joeg de moeder constant weg. Ze zorgde ervoor dat het veulentje bij haar bleef en aan haar wende als nieuwe moeder en daarnaast zorgde ze ervoor dat de echte moeder van het veulentje niet dichterbij hen kon komen dan zo’n 20 meter. Zodra de echte moeder dit wel deed viel ze haar aan. Het grote probleem was echter voor het veulentje. De nepmoeder was namelijk zelf niet drachtig en had dus ook geen druppel melk. Zo zijn er uiteindelijk twee veulentjes gestorven. Het eerste veulentje was gestorven omdat ze helemaal geen melk had gekregen en het tweede omdat ze te laat melk had gekregen. Heel zielig dus! Maar na die tweede keer is het haar nooit meer gelukt een veulentje af te pakken, omdat ze altijd in een apart weiland stond waar geen drachtige merries bij in stonden.

Deze merrie was trouwens niet de enige die gek was op veulentjes. In 2007 kreeg de merrie Chanta (ondertussen al niet meer bij het fjordenpaard) in een nacht een zwart bont hengsten veulen. Helaas waren bij de drachtige ijslander Zoe de moedergevoelens al zo sterk dat ze dacht dat zij voor het veulentje moest zorgen. Ze zorgde ervoor dat het veulen bij Chanta wegging en dichtbij Zoë bleef. Zoë joeg iedereen bij haar en “haar” veulen weg, dus ook Chanta.

Henk dacht dat Zoë was bevallen maar omdat Chanta maar heen en weer bleef lopen van het veulen wat bij Zoë liep en naar de plek waar ze bevallen was en waar de nageboorte nog lag, kreeg henk door dat Chanta’s veulen door zoë was afgepakt.

Henk en Jose hebben Zoë, Chanta en het veulen toen naar huis gehaald en op stal gezet. Chanta was echter zo in de war door alles dat ze het veulentje niet herkende en weg joeg. Chanta liet haar veulen ook niet drinken.

Uiteindelijk hebben Henk en Jose het opgegeven en het veulen bij Zoë gelaten. Chanta wou heel graag weer de wei in en aangezien het melken van haar niet makkelijk ging, kon ze inderdaad beter terug. Chanta werd weer rustig en het ging prima met haar. Met Zoë en het veulen ging het ook goed.

Die nacht werd echter Zoe’s eigen veulen, een vosbonte merrie, geboren. Het veulen was doordat Zoë’s hormonen op gang waren gekomen door het afpakken en zogen van het veulen van Chanta, te vroeg geboren. Het merrieveulen was door de te vroege geboorte te slap om te staan. Zoë was heel lief voor beide veulens maar ze kon haar eigen veulen geen drinken geven. Jose en Henk probeerde Chanta en Zoë te melken maar er was niet genoeg melk. Jose heeft toen nog een S.O.S veulenkit gekocht. Zo heeft het veulen toch nog 2 dagen gehaald, maar ze was gewoon te slap. De dierenarts had ook al gezegd dat veulens die te vroeg geboren worden het heel zelden overleven.

Het veulen van Zoë overleed op haar 3e dag. Voor Zoë, haar eigen veulen en Chanta’s veulen was het zo, hoe hard het ook klink, misschien maar het beste.

Zoë heeft echter na deze keer tot nu toe gelukkig nog geen ander veulen af willen pakken.